Talenten

Dat er talenten rondzwemmen tijdens het EK in Glasgow is wel duidelijk. Dat Noortje en Bregje zich tot deze talenten mogen rekenen hebben ze deze week zeker bewezen. Met hun 19 jaar kunnen we nog lang van de tweeling genieten, maar er zwemmen nog een aantal jongere meiden met evenveel of wellicht nog meer talent in Glasgow.

Voor het United Kingdom zwemmen Kate (Shortman) en Isabelle (Thorpe) de duetten, daarnaast zwemt Kate nog een solo. Ze zijn 16 (Kate) en 17 (Isabelle) jaar oud. In de komende jaren zullen ze gezamenlijk naar een nieuwe school in Bristol trekken. Met deze school zijn al afspraken gemaakt over onderwijs in de ochtenden en zwemmen in de middag. Ze plaatsten zich met bijna 81 punten als 11de voor de finale bij de duetten, maar het is zeker een duo om de komende tijd in de gaten te houden.

Aan Russische zijde zwemt Svetlana (Kolesnichenko) de sterren van de hemel, 24 lentes jong en al een waslijst aan titels achter haar naam. Naast haar in het water ligt zoals het er nu naar uitziet de nieuwe koningin van het synchroonzwemmen Varvara (Subbotina). Varvara, 17 lentes jong en het afgelopen jaar haar senioren debuut gemaakt op de French open waar ze zich verzekerde van haar eerste titel op senioren niveau. Als je snel rekent kan ze nog minimaal vier olympische spelen mee.

Als klap op de vuurpijl brengt Spanje Irene (Jimeno Martinez) zojuist zwom ze met haar 16 jaar 87.5562 bij de technische solo. Kortom de komende jaren worden er nog heel wat mooie duels uitgevochten in het zwembad.

Op naar de finale!

Vanochtend al werd de finale ruim gehaald met een verdiende achtste plek. Er zijn natuurlijk verbeter punten, de rek is er zeker nog niet uit. Wat staat er te wachten voor 7 augustus, kunnen er nog meer puntjes op de i worden gezet in de komende dagen?

Met ruime voor sprong op de nummer negen is de jacht ingezet op de zusters Alexandri uit Oostenrijk en ook de Franse zwemsters moeten vrezen voor hun plek. In het afgelopen jaar vliegen de PR’s de tweeling om de oren er is dus loon naar werken. Alleen om echt naar de top te komen moeten ze blijven verassen, nog strakker, nog hoger.

In de finale kunnen we straks al zien welke verbetering er in een paar dagen mogelijk is. Na het EK heel even rust en dan weer keihard door, werken aan verbetering. Ook vanochtend na de zwem staat de camera seconden lang stil op Esther, weer die trotse ogen, dan zoekt de camera in het publiek, om daar de mogelijk nog tevredener ogen van een blonde vrouw te vinden. De vrouw die al die uren van haar dochters in het water beloond ziet worden. De engelse commentatoren vertellen dat Nederland er een tijdje niet was, maar dat we er nu weer zijn.

De afgelopen tijd waren we er ook, helaas stranden we vaker dan ons lief was, we zijn op de weg terug. Laten we deze plek vasthouden en doorstomen naar een nog hogere eindnotering. De jeugd heeft de toekomst en gelukkig is de tweeling nog jong.

Kortom de zevende kan het eigenlijk alleen maar nog beter, maar geniet er vooral van en zie waar je staat met deze zwem!

De onverwachte Medaille

De meiden van ons age 1 groepje, want het zijn er maar vier, werkten een heel jaar lang toe naar dit ene weekend. Zo af en toe zag ik een training van deze meiden in het zwembad. Vaker hoorde ik over de training, aangezien mijn vriendin deze meiden begeleidt. Het harde werken het hele jaar eindigde dit weekend.

Zaterdagochtend vroeg stopte ik met de auto op het vakantie park, in de caravan vier gespannen hoofdjes. Onderweg naar het zwembad de vraag: ‘zijn jullie er klaar voor’, vanaf de achterbank een voorzichtig: ‘jawel hoor’.  Twee meiden gingen aan de slag met Jisca en twee met Margot. Helaas is in een techniek wedstrijd op de tribune niet zo goed bij te houden hoe het de meiden vergaat. Enkele cijfers schoten voorbij en we dachten: ‘dat gaat wel lekker’.

De uitslag van de techniekwedstrijd werd opgehangen: 5^de 8^ste 23^ste en 45^ste. Totaal onverwachts mochten de meiden als 3^de geplaatste groep naar de finale. Mooiste van alles, ze mochten ook nog eens als laatste te water.

Daar was de zondag, wederom vroeg in de auto. Jisca zei: ‘we staan nu derde meiden’, vanaf de achterbank klonk een verbaasd: ‘woow echt, dat is vet’. De meiden gingen inzwemmen en make-up doen. Wij gingen lekker op de tribune zitten, we droomden van een medaille.

Daar waren ze als laatste en wat zwommen ze fantastisch, er is maar één nadeel om als laatste te zwemmen: de punten lijken zo lang te duren. De punten klonken na wat wachten door de boxen, op de tribune keken we elkaar aan, was het genoeg?  Daarna keken we naar de zwemsters het was duidelijk daar stonden vier intens blije meiden en hun coach. Een prachtige bronzen medaille! De tranen van geluk bij de coach terwijl haar meisjes richting het podium liepen, samen met de tevreden blikken van de zwemsters waren prachtig om te zien.

De door denderende trein

 

Samen bouwen aan success en heel langzaam groeien. Er zal vast een moment zijn geweest dat het plan vorm kreeg in Cappelle aan de Ijssel. De weg naar succes werd ingeslagen, niet met als doel puur het succes, maar het streven naar kwaliteit. Van buiten lijkt het een zeer geoliede machine met duidelijke taken voor iedereen betrokken. ACZ staat voor kwaliteit, maar volgens mij ook voor gezelligheid. Ik zeg daarbij volgens mij want ik hoor zelf niet bij ACZ.

Het hele weekend dacht ik, nu moet ik geen heel slijmend stuk gaan neerzetten over deze club. Alleen eerlijk gezegd schieten woorden te kort, op puur prestatie niveau ontstijgen ze elke andere aanwezige club. Vorig jaar al oogsten ze medaille na medaille, maar dit jaar bewezen ze met een enorme goud oogst, dat het geen incident was. Vanaf buiten, maar ook vanuit de gesprekken die ik tijden geleden met Mirjam Schallenberg had, durf ik zeker te zeggen: ‘ze blijven nog wel een tijd aan de top’.

Ze durven keuzes te maken, als er meiden uit de groep moeten voor medaille kansen dan gebeurt dat. Wel zorgen ze dat iedereen op zijn of haar niveau kan presteren. Zo was afgelopen weekend te zien, vaak doordat er meerdere starts per categorie waren. Ook op hun eigen facebook site geven ze iedereen een platform eerste of achtste plek ACZ is een hechte vereniging.

Ik wil jullie van harte feliciteren met de dit seizoen behaalde successen en we zien elkaar in het nieuwe seizoen weer.

Euforie

Na een tijd van voorbereiding was het zaterdag dan eindelijk zo ver, vanaf kwart over vijf het Nederlandskampioenschap vrije combinative of wel de combo. De samengang van solo, duet en groepsstukken in een mooi uitgewerkte choreografie.

 

Onze combinatie ‘Aquafijn’ mocht als tweede van start. Op de tribune zat de spanning er goed in hoe zouden deze meiden het er samen vanaf brengen. Een relatief korte voorbereiding van meiden die normaal niet met elkaar zwemmen . Op een medley van de Beatles gingen de meiden er tegen aan en dat werd beloond met een prachtig punten totaal van 61,3667. Deze samenwerking gaat zeker nog even door er valt nog veel van elkaar te leren.

 

Als zesde mochten onze dames te water en de spanning was om te snijden. Sinds het Nederlands Kampioenschap in Zwolle waren onze meiden aan het bouwen geslagen. Hun doel was het prolongeren van de titel, maar wel met iets nieuws, iets fris. Tientallen tv tunes passeerden de revu. Uiteindelijk werd er een selectie gemaakt en werd deze aan elkaar geplakt. Korte tijd later was ook de selectie rond elf zwemsters, allemaal even gemotiveerd en natuurlijk een coach. Naast het hoofddoel de titel is voor ons als club ook de gezelligheid en samenzijn erg belangrijk.

Zaterdag eerder op de dag, de eerste lichting van ons combo team is druk bezig met onze Age 1 en 2 meiden op de Synchrobeat, buiten komt de rest van het team aan. De ontspanning is te zien op de gezichten. Zenuwen wordt er gevraagd? ‘Ja, begint te komen ’ is het antwoord. Zittend met een drankje constateer ik dat we nog een deelneemster kaart over hebben. We missen een van onze sterren, een beetje koorts is de boosdoener. De oplossing voor dit probleem is wat extra rust en persoonlijk vervoer naar Eindhoven. Wie er ziek was, niet belangrijk we lossen het wel op.

Twee uur later, iedereen is gearriveerd de dames ogen ontspannen, de coach Fleur Amsen is rustig en geeft aan zich geen enkele zorgen te maken om haar meiden.

Er zijn vijf combinaties geweest, de spanning is om te snijden. Onze meiden lopen op 5, 6, 7, 8 en bij sluit. Daar staan ze op het podium, alle hobbels van de voorbereiding zijn genomen, enkele seconden voor het begin nu moet het gebeuren. Nu zou ik oefening voor oefening en opduw na opduw kunnen beschrijven, maar daarvoor kunt u beter het filmpje bekijken. Alles valt op zijn plek en ook alle spanning valt van de moeders, trainsters, commissie leden en fans af. 74,5333 punten, maar er volgen nog negen combinaties, dus wat is het waard?

ZPCH heeft gezwommen, de grootste concurrent in onze ogen. Onze meiden staan bij elkaar in een kring op de tribune, de punten zijn lager. De euforie die dan ontstaat is grootst, fantastisch en meeslepend. De tranen bij iedereen die betrokken is geweest en het feestje zijn fantastisch. High fives all around voor het harde werk van iedereen. Één van de zwemsters zegt: ‘dit was het zo waard’, een ander roept alleen maar: ‘yes, yes, yes’.

Iedereen die onze Combo zag heeft kunnen zien dat er door twaalf meiden hard gewerkt is, het is een team prestatie. De opmerking die door sommige gemaakt werd dat het ‘de Margot show is’, sorry maar daar kunnen wij niks mee. De Dolfijn is samen en alleen van een solo mag je zeggen dat het de show van één iemand is (zelf dan is de trainster ook verantwoordelijk). Deze Combo was de: Aafke, Anne, Ellianne, Iris,Margot, Jisca, Natalia, Nicolien, Nesrine, Dilara, Liza en Fleur show.