Twee zielen, zeker niet één gedachte

Sinds 2016 schrijf ik soms een stukje, soms grappig, soms zuur, soms scherp, soms extreem stom. Zo af en toe zegt iemand iets van en dat mag altijd.

Alleen kwam mij laatst ter oren dat mensen mijn mening, niet los zien van mijn zwemmende vriendin. Hier kan ik kort over zijn, we zijn het over veel dingen die ik schrijf niet eens. Zij heeft haar deel van het zwemmen en ik schrijf wat ik vind, zie of voel. Zo af en toe is ze het met mij eens, maar vaak ook niet. Wij houden alle twee van de sport maar kijken er anders naar.

Oranje vooruit

Esther weet nu wat iedereen nodig heeft en wij kennen haar. Op het senioren NK spraken we over wat ze wil en wat ze denkt dat wij als land kunnen bereiken.

Hier op de synchrobeat is het een genot om te zien hoe ze openstaat voor iedereen. Iedereen die haar iets vraagt krijgt antwoord. Ze geeft tips aan zwemsters, wijst hen op aandacht punten.

Ze ziet groei en werkt er elke dag aan, ze geeft aan ik ben hier nu een jaar en we kennen elkaar een beetje, we kunnen nog meer van elkaar profiteren en meer groeien.

Na een seizoen Spaanse peper aan de rand van het bad zit er weer volop pit in het water. De punten gaan omhoog, zowel bij het senioren duet als van de meiden in opleiding. We zijn er nog niet, maar we zijn goed onderweg zo is de tussen conclusie.

In het water, maar ook daar buiten is er groei. Noortje en Bregje hadden een vragen rondje met iedereen die een vraag voor ze had. Daar zit je dan in een volgepakt zwembad op een podium met daaromheen pak en beet 350 zwemsters plus nog een hoop publiek. Het was nog even wat onwennig, maar naarmate er meer vragen kwamen zijn de dames wat bereikbaarder. “Je grootste blunder”, die vraag zagen ze niet aankomen, het overleg wat volgde en uiteindelijk het antwoord was leuk om te zien. Ze lopen lachend door de gangen van het bad en lijken steeds meer op hun gemak in hun rol van senioren duet. Het is ook niet niets dat je overal waar je bent en altijd het uithangbord van oranje bent.

Zolang iedereen zo blijft doorgaan als nu blijft oranje vooruit gaan, kortom schouders eronder en vooruit.

Vaderdag

Er zwemmen dan wel weinig mannen, maar op de tribune zitten ze genoeg.

Die trotse vaders die met het geluk in de ogen kijken naar hun dochter(s).

Ze staan soms ook langs de badrand

Ze staan overal als vrijwilliger

Er staat er zelfs een op het podium

Zelf heb ik geen kinderen, maar ik denk dat al deze vaders met volle teugen genieten van hun stralende dochters!

Dus dames straal vandaag nog even extra voor al die vaders in het bad

Strakke gezichten en ontspanning bij coaches en solisten

Overleg tussen zwemster en coach, voorbereiding op het inzwemmen. Het laatste moment om nog een paar puntjes op de i te zetten. Bij sommige gaat het lekker losjes, bij anderen staan de gezichten strak.

De solisten zijn klaar met de warming up, de bekroning van een jaar hard trainen gaat bijna beginnen. Voor sommige de eerste keer op de synchrobeat. Bij sommige is de spanning van het gezicht te lezen. Coaches praten hun solisten moed en kracht in en vertellen ze dat ze er van moeten genieten.

De voorzwemster zwemt goed en de jury is klaar voor de finale van de solisten age1. Rond soliste nummer 9 verzameld zich een zwarte muur in de hoek van het bad. Een Capelse muur die voor haar Solisten een aanmoedigend geluid produceert. Mare knalt sierlijk door het water heen, eerste met mooie punten. Maya net vierde na een mooie uitvoering en Elif zwemt een sterke uitvoering en mag straks een zilveren medaille laten zien. De team spirit is mooi om te zien.

Sommige dingen lijken zo vanzelfsprekend, maar de prestatie moet wel geleverd worden. Alle solisten hebben het goed gedaan pieken op het juiste moment blijft hard werken.

Tijdens het zwemmen zie je op de kant de blik van de coach veranderen van gespannen naar ontspannen. De blijdschap als de zwemster de kant weer op komt en haar punten hoort. Je hebt het goed gedaan en nu? Nu voor sommige nog duet en groep. Zet hem op.

Combineren in de breedte

Toch altijd spannend als de startlijst voor een NK komt, je hoopt op een goede startplek voor bepaalde clubs. Als de startlijst er is dan is het snel zoeken naar de club die je wil zien. Alleen springt er nu iets anders uit op de startlijst, niet zo zeer de plek van de club die waar ik op zit te wachten, of dat er 20 Combo’s op staan, want hoe meer deelnemers hoe leuker het is natuurlijk, maar de clubs die er op staan vallen op. Om het nog verder te specificeren de aantallen Combo’s van sommige clubs.

Op een Nederlands Kampioenschap, bewust met hoofdletters NK, wil je zwemmen voor de prijzen, wil je de toeschouwers het beste wat jij te bieden hebt als club laten zien. Nu zien we straks 20 Combo’s voorbij komen, dus je zou verwachten 20 Clubs. Nee, drie van deze Combo’s komen uit Alphen aan de rijn, er komen er twee, twee/ tiende uit Hoofddorp, twee uit Capelle en twee uit Gouda. Kortom dat zijn 10,2 Combo’s van 4 clubs, ik wil niemand een NK deelname ontzeggen en ik snap hoe mooi het is om als zwemster aan de start te mogen staan van een NK.

Alleen naar mijn mening devalueren we zo wel de waarde van een NK. Als iedereen iedereen stuurt, zou zelfs ik dus, met alle goede bedoelingen, samen met wat andere wel willenden een Combo team kunnen starten. Nu wil ik niemand ontmoedigen, maar ik wil het u ook absoluut niet aandoen om mij heen en weer te zien zwemmen. Mochten er toch nog negen anderen zijn die denken goed plan, we kunnen ons altijd richten op het NK Combo van 2019 dan hebben we nog een heel jaar om te trainen.

Laten we terug gaan naar de tijd dat elke club zijn beste ploeg stuurde om te knallen op het NK, natuurlijk vallen er dan dames buiten de boot en dat is vervelend. De sport laten groeien begint bij de clubs. Als er binnen selectie’s een gezonde strijd ontstaat om de plekken trek je je eigen team naar een hoger niveau. Wellicht zullen er her en der een aantal zwemsters van club veranderen hierdoor, maar die trekken op hun beurt de Combo van de club waar ze naar toe gaan ook weer omhoog. Uiteindelijk krijgen we dan een sterker NK deelnemersveld.

Nogmaals ik wil absoluut niemand een deelname aan een NK ontnemen, maar als je sowieso gaat zwemmen hoef je eigenlijk ook niet je best te doen.

Naald en draad

“Ik krijg er de hele tijd knoopjes in, bedoel dan heb ik hier deze rij pailletjes net af en dan komt er weer een knoopje”. Komt van de ene kant van de tafel. Met zijn drieën zitten de dames al de hele middag aan de badpakken te werken. De wereld problemen zijn besproken en de meeste opgelost maar de badpakken niet af.

Als je jong bent doet je moeder het misschien nog voor je, het “versieren” van je badpak. Als je op eigen benen staat moet je ook je eigen badpak maken. Het is uiteindelijk ook niet erg, een gezellige vriendinnen middag verder en er hoeven nog maar een paar pailleten bijgezet te worden.

Sommige clubs hebben speciale pailleteeravonden, momenten waarop veelal ijverige moeders met bergen pailleten de badpakken nalopen op ontbrekende versiering. Of groepen moeders die een heel nieuw patroon uitdokteren om er vervolgens voor de zekerheid maar 12 badpakken van te maken. Je weet immers nooit hoeveel er nodig zijn.

Ooit ben ik in opdracht van mijn zus begonnen aan een badpak wat anders te laat af zou zijn. Met wat “liefelijk” commentaar sloeg ik me door het vrij simpele badpak heen. Voor mij wad het gelukkig eenmalig.

Nu zijn alle problemen in de wereld besproken, de meeste opgelost, maar er zijn nog veel pailleten te gaan. De naald wordt weer opgepakt, de badpakken moeten af.